Τρίτη 11 Απριλίου 2017

Διαβάσαμε το ... Μέσα από τα μάτια τους, της Φωτεινής Κωνσταντοπούλου


Τι να πει κανείς για αυτό το βιβλίο!
Δυσκολεύομαι να γράψω το οτιδήποτε καθώς θεωρώ οτι θα το αδικήσω.
Περίμενα την έκδοσή του με ανυπομονησία εδώ και πολύ καιρό και ήμουν σίγουρη πως θα είναι συγκλονιστικό. Και δεν έπεσα έξω.


Πρόκειται για 12 ιστορίες ασυνόδευτων παιδιών - προσφύγων που φιλοξενούνται σε υποδομές στη χώρα μας.
Το κάθε παιδί αφηγείται την δική του ιστορία, ξεκινώντας από την ζωή στην πατρίδα του, συνεχίζει με το ταξίδι του και ολοκληρώνεται την στιγμή που έφτασε στη Ελλάδα. Η συγγραφέας κατέγραψε τις ιστορίες χωρίς να παρεμβαίνει, εκτός και αν χρειαζόταν διευκρινίσεις. Όπως λέει χαρακτηριστικά "Σκοπός μου δεν ήταν να εκμαιεύσω συναίσθημα".
Και πραγματικά φαίνεται ότι το κείμενο δεν ειναι επιτειδευμένα δουλεμένο και περίτεχνα γραμμένο για να συγκινήσει τον αναγνώστη.
Διαβάζοντάς το είναι σαν να ακούς τη φωνούλα τους, να τα ακούς να σου μιλάνε για το πώς βίωσαν τον πόλεμο, τις δυσκολίες και τους λόγους που άφησαν την πατρίδα τους, τους κινδύνους που αντιμετώπισαν αλλά και για τα όνειρα που έχουν.
Μπορεί να ειναι "δυσκολες" οι εικόνες που φτιάχνουν τα λόγια τους αλλά στο τέλος κάθε ιστορίας τα μήνυματα που μας στέλνουν αυτά τα παιδια είναι αισιόδοξα που δεν μπορείς παρά να νιώσεις θαυμασμό για αυτούς τους μικρούς μαχητές της ζωής.
Μπορεί η ζωή να τους φέρθηκε άσχημα αλλά δεν σταμάτησαν να ονειρεύονται να γίνουν πχ γιατροί για να βοηθάνε τα άλλα παιδιά του πολέμου, και να ελπίζουν σε ένα όμορφο μέλλον μαζί με την οικογένειά τους. Γιατί αυτό που πραγματικά θέλουν να κάνουν είναι να βρουν ένα μέρος να χτίσουν την ζωή τους ξανά και να "τραβήξουν" και την υπόλοιπη οικογένεια που έμεινε πίσω... όσους ζουν ακόμα.

Το κείμενο συμπληρώνει υπέροχα η εικονογράφηση της Μαρίνας Νανουρά, ενώ σε κάθε ιστορία υπάρχει φωτογραφία με τα μάτια του παιδιού που μιλάει και έχει φωτογραφηθεί από τον Θεόφιλο Βερνάρδο.

Αξίζει να τονίσουμε ότι με την αγορά κάθε βιβλίου ένα σημαντικό ποσό δίνεται για την ενίσχυση των δομών φιλοξενίας ασυνόδευτων παιδιών προσφύγων της Μ.Κ.Ο. PRAKSIS.

Νομίζω πως είναι ένα βιβλίο σταθμός, ένα βιβλίο που καταγράφει κομμάτι της ιστορίας μας και πρέπει να το έχουμε στη βιβλιοθήκη μας!

Σας φιλώ γλυκά!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου