Διαβάσαμε το ... Παιχνίδια με τον παππού, της Σοφίας Τσιάμη

 

 "Ένα παραμύθι μαμά!" μου φώναζαν, και παρόλη την κούραση δεν μπορούσα να αντισταθώ. Μόλις είχαμε πάρει στα χέρια μας και το καινούργιο βιβλίο της Σοφίας Τσιάμη "Παιχνίδια με τον παππού", οπότε δεν κρατιόμασταν!

"Αν ήταν ο παππούς εδώ, θα παίζαμε τον κηπουρό...
θα φτιάχναμε χαρταετό...
Θα παίζαμε και τον Ζορό!
Ξέφρενο θα στήναμε χορό σαν Ινδιάνοι αρχηγοί
γύρω τριγύρω απ' την σκηνή...
Πύργους θα χτίζαμε ψηλούς
κι όρκες θα βάζαμε φρουρούς..."

Μας συγκίνησε ιδιαίτερα αυτό το παραμύθι...
Περιγράφει τη μαγική σχέση που έχουν τα παιδιά μας με τους γονείς μας σε όλο της μεγαλείο!
Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο το πόση ενέργεια έχουν οι παππούδες και οι γιαγιάδες κοντά τους. Μα και τι δεν κάνουν πια με τα εγγόνια τους! Τρέχουν μαζί τους, σκαρφαλώνουν, κυλιούνται στα πατώματα... Τι μοναδικές στιγμές! Ο κάθε παππούς και η κάθε γιαγιά ξεπερνούν τις περισσότερες φορές τον εαυτό τους.

Μόνο που στο βιβλίο τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά... ο παππούς του αγοριού έφυγε για ένα πολύ μακρινό μέρος και δεν θα ξαναγυρίσει....

"Μα ο παπούς δεν είναι πια εδώ!
Άλογο βρήκε φτερωτό κι ανέβηκε στον ουρανό..."

Ένα βιβλίο για την απώλια, γραμμένο με τόση ευαισθησία που προσφέρει ένα απαλό χάδι στον πόνο των παιδιών... μια ζεστή αγκαλιά.
Δεν μας μαθαίνει ένα μαγικό τρικ για να μην κλάψουν τα παιδιά... ίσα ίσα το παιδί της ιστορίας έκλαψε, φώναξε και θύμωσε... θυμίζοντάς μας πως είναι καλό να αφήνουμε τον πόνο να εκφράζεται... γιατί μόνο αν αναγνωρίσουμε το συναίσθημα και το αποδεχτούμε μπορούμε να "σηκωθούμε", να το αντιμετωπίσουμε και να προχωρήσουμε.
Έτσι και το παιδί, αφού ένιωσε μια πληθώρα έντονων συναισθημάτων και αφού άφησε τα συναισθήματά του να βγουν στην επιφάνεια, ελεύθερο πια, χρησιμοποιεί τώρα το πιο δυνατό όπλο που έχουν τα παιδιά... την φαντασία του, για να φτιάξει την δική του αλήθεια και να κρατήσει για πάντα κοντά του τον αγαπημένο του παππού... με διαφορετικό τρόπο πλέον θα τον συντροφεύει στα παιχνίδια του.

"Όμως, δεν έφυγε παντοτινά!
Μονάχα τριγυρίζει εκεί ψηλά

και στήνει μαζί μου παιχνίδια ... ονειρικά!"

Με έκανε να νιώσω την αγάπη του παιδιού για τον παππού του, αλλά και τον πόνο του και τον θυμό του για την απώλια του. Δεν σας κρύβω πως στο τέλος δάκρυσα και εγώ διαβάζοντας τα λόγια που διάλεξε η Σοφία Τσιάμη για να "πλέξει" αυτήν την ιστορία.

Η εικονογράφηση από την Θέντα Μιμηλάκη, πανέμορφη, με καταπληκτικά χρώμα, αποδίδει υπέροχα το βιβλίο και εκφράζει το συναίσθημα της κάθε σελίδας ακριβώς όπως πρέπει.

Ένα πολύ δυνατό βιβλίο για τις πολύ δύσκολες στιγμές.

Όμορφη έκπληξη ο QRCODE κωδικός που μας δίνει την δυνατότητα να ακούσουμε το παραμύθι!

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο στο site της Ελληνοεκδοτικής.

Σας φιλώ γλυκά!